Turkse ravioli

Turkse ravioli zijn zo eenvoudig en toch zo -voor ons Belgen- ongewoon bijzonder in zijn smakencombinatie. De ingrediënten zijn simpel en fris; yoghurt, knoflook, munt en chilipeper. Typische Turkse smaken. Eigenlijk zou ik altijd een pakje ravioli achter de hand willen hebben voor die momenten waarop je echt geen hele maaltijd in elkaar kunt boksen.

Wees niet bang van de knoflookyoghurt, eens je de smaak te pakken krijgt zul je deze yoghurt eenvoudigweg met àlles willen eten: met een stukje brood als dipsaus, wat rijst of groenten... De yoghurt krijgt de smaak van de knoflook wat een heel interessante nieuwe smaak oplevert, maar de rauwe stukjes gooi je voor het serveren weer weg (tenzij je maag geen problemen maakt van rauwe knoflook). Yoghurt met wilde knoflook wordt trouwens als dipsaus met brood gegeven in Iran.

Dit is hoe ik de ravioli at in Turkije en thuis reproduceerde:

Werkwijze

1. Gebruik ravioli met eender welke vulling (zowel kaas als vlees past). Kook hem gaar volgens de aanwijzingen op het pakje. 
2. Maak intussen de knoflookyoghurt*: snijd 1 teentje knoflook in dunne plakjes (zodat je de stukjes er achteraf gemakkelijk terug uit kunt vissen). Meng met ongeveer de helft van een pot yoghurt. Breng op smaak met zout en roer af en toe eens om. 
3. Maak de chili-olie* door wat chilipoeder naar smaak en eventueel een mespuntje paprikapoeder in ongeveer 3 eetlepels olijfolie te laten trekken. De olie zal een aantrekkelijk rode kleur krijgen. Uiteraard zul je er maar heel weinig van gebruiken maar maak het toch best niet te pikant, je kunt altijd meer toevoegen. 
4. Giet de ravioli af en stel het bord samen; leg de ravioli in een diep soep bord, besprenkel met knoflookyoghurt, verdeel er druppeltjes rode chili-olie over en bestrooi met een royale hand wat gedroogde munt erover. Enjoy!

* de smaken zullen nog intenser zijn als je deze sausjes 3 à 4 uren of zelfs een nachtje in de koelkast laat staan, maar zo vooruitziend zijn we meestal niet als het eens snel moet gaan ;-). 

Wil je liever ergens in België de benen onder tafel schuiven en Turkse ravioli proeven? Dat kan! Ik weet een adresje zijn, meer daarover volgende week. Stay tuned!

Souvenir foods from Turkey

Souvenirs voor mij zijn geen kitcherige voorwerpen, waarvan je bij thuiskomst al afvraagt waarom je ze gekocht heb, dito met kledij, interieurmateriaal, juwelen etc etc je kent het wel... Nee ik stouw liever mijn bagage vol authentieke (liefst niet-bederfbare) plaatselijke zaligheid om aan mijn zoete heimwee-lust in mijn grijze thuisland te voldoen. 

Zo heb ik èèn week lang élke ochtend halwa op mijn boterham gegeten en voelde ik me toch een paar niet-zo-druilerige momenten per dag weer in zalig Turkije. En gegrilde kikkererwten. En gedroogde moerbeien. En Turks fruit met pistaches en omhuld met kokos (zo ànders dan de felroze gelatine-massa die je hier vindt en die ik nièt lust!).

Wat halwa betreft had ik 't nog nooit geproefd. Ik durfde niet. De grote prijzige potten in de Noord-Afrikaanse winkels zijn een beetje intimiderend (zeker als je niet zo'n sesam-lover bent). Maar oh, dit is iets anders! Ik kan het niet beter omschrijven dan een kruimelige zoete pasta met aardse smaak die het super doet op jouw bruine ochtend-boterham, met als voordeel gezonde eiwitten en vetten. Voor de rest; koop en proef. Vooral die met pistaches. Mmm. 

crème de marrons - kastanjecrème (Frankrijk)

Jawel hoor, als je een (onbezochte) boom vindt, kun je er nog massa's rapen! Ik had geluk dit weekend, en ging aan de slag met meer dan 1 kilo kastanjes... Je kan natuurlijk net zo goed met een kwart daarvan iets heel lekkers maken (spaar lege honing- en confituurpotjes in alle formaten voor deze gelegenheden).

Eigenlijk wilde ik marrons glacés maken, omdat die zo duur zijn, maar dat blijkt een proces van dagen, waarbij de kastanjes telkens opnieuw in suikerstroop gekonfijt worden, vandaar wellicht de prijs... Ik heb dat geduld niet, liever wat instant lekkers dan een verre belofte.

Dus met het ongeduld van een kind begon ik mijn kilo kastanjes te pellen... Dààr kruipt de meeste tijd in, als je helpende handen kunt vinden, zal je dankbaar zijn. Maar het is het waard (in ruil voor een potje natuurlijk :-) )

Je kan heel gewoon 'confituur' maken met geleisuiker maar het recept voor deze crème bekoorde me, de warme volle smaak van bruine suiker complimenteert de aardse kastanjes, extra rijk en romig dankzij wat boter. Ik deed er behoorlijk wat minder suiker in omdat kastanjes al van nature zoet zijn.

Ingrediënten:

 voor 1 kilo kastanjes
- 200 g bruine suiker
- 50 g boter
- een snuifje zout
- 1 vanillestokje

Werkwijze:

1. Maak met een scherp mesje 2 à 3 inkepingen in elke kastanje en leg een deel ervan plat (niet op elkaar) op een bord in de microgolf en pof ze in 2 minuten, pel ze terwijl ze heet zijn en doe zo verder tot alle kastanjes gepoft en gepeld zijn. Haal het vanillemerg uit het vanillestokje en hou het stokje en het merg aan de kant.
2. Doe de kastanjes in een kookpot en giet er heet water op tot ze net onder staan. Kook ze in 20 minuten zacht met een beetje van de boter en het vanillestokje. 
3. Gooi het vanillestokje weg en giet wat van het water af in een kommetje. Mix de kastanjes in de kookpot tot de gewenste consistentie (het is wel fijn als er nog wat brokjes inzitten). Voeg de rest van de boter, de suiker en het vanillemerg toe en meng met wat (of alle) kookvocht tot een dikke saus (het geheel zal vaster worden door af te koelen). 
4. Laat een paar minuten goed doorkoken op het vuur (let op: het zal geweldig spatten). Als alles goed vermengd is, giet je de crème in heet afgewassen potjes en bokalen. Eet dit lekkers binnen èèn week op. Heerlijk op de boterham.