Turkse ravioli

Turkse ravioli zijn zo eenvoudig en toch zo -voor ons Belgen- ongewoon bijzonder in zijn smakencombinatie. De ingrediënten zijn simpel en fris; yoghurt, knoflook, munt en chilipeper. Typische Turkse smaken. Eigenlijk zou ik altijd een pakje ravioli achter de hand willen hebben voor die momenten waarop je echt geen hele maaltijd in elkaar kunt boksen.

Wees niet bang van de knoflookyoghurt, eens je de smaak te pakken krijgt zul je deze yoghurt eenvoudigweg met àlles willen eten: met een stukje brood als dipsaus, wat rijst of groenten... De yoghurt krijgt de smaak van de knoflook wat een heel interessante nieuwe smaak oplevert, maar de rauwe stukjes gooi je voor het serveren weer weg (tenzij je maag geen problemen maakt van rauwe knoflook). Yoghurt met wilde knoflook wordt trouwens als dipsaus met brood gegeven in Iran.

Dit is hoe ik de ravioli at in Turkije en thuis reproduceerde:

Werkwijze

1. Gebruik ravioli met eender welke vulling (zowel kaas als vlees past). Kook hem gaar volgens de aanwijzingen op het pakje. 
2. Maak intussen de knoflookyoghurt*: snijd 1 teentje knoflook in dunne plakjes (zodat je de stukjes er achteraf gemakkelijk terug uit kunt vissen). Meng met ongeveer de helft van een pot yoghurt. Breng op smaak met zout en roer af en toe eens om. 
3. Maak de chili-olie* door wat chilipoeder naar smaak en eventueel een mespuntje paprikapoeder in ongeveer 3 eetlepels olijfolie te laten trekken. De olie zal een aantrekkelijk rode kleur krijgen. Uiteraard zul je er maar heel weinig van gebruiken maar maak het toch best niet te pikant, je kunt altijd meer toevoegen. 
4. Giet de ravioli af en stel het bord samen; leg de ravioli in een diep soep bord, besprenkel met knoflookyoghurt, verdeel er druppeltjes rode chili-olie over en bestrooi met een royale hand wat gedroogde munt erover. Enjoy!

* de smaken zullen nog intenser zijn als je deze sausjes 3 à 4 uren of zelfs een nachtje in de koelkast laat staan, maar zo vooruitziend zijn we meestal niet als het eens snel moet gaan ;-). 

Wil je liever ergens in België de benen onder tafel schuiven en Turkse ravioli proeven? Dat kan! Ik weet een adresje zijn, meer daarover volgende week. Stay tuned!

Souvenir foods from Turkey

Souvenirs voor mij zijn geen kitcherige voorwerpen, waarvan je bij thuiskomst al afvraagt waarom je ze gekocht heb, dito met kledij, interieurmateriaal, juwelen etc etc je kent het wel... Nee ik stouw liever mijn bagage vol authentieke (liefst niet-bederfbare) plaatselijke zaligheid om aan mijn zoete heimwee-lust in mijn grijze thuisland te voldoen. 

Zo heb ik èèn week lang élke ochtend halwa op mijn boterham gegeten en voelde ik me toch een paar niet-zo-druilerige momenten per dag weer in zalig Turkije. En gegrilde kikkererwten. En gedroogde moerbeien. En Turks fruit met pistaches en omhuld met kokos (zo ànders dan de felroze gelatine-massa die je hier vindt en die ik nièt lust!).

Wat halwa betreft had ik 't nog nooit geproefd. Ik durfde niet. De grote prijzige potten in de Noord-Afrikaanse winkels zijn een beetje intimiderend (zeker als je niet zo'n sesam-lover bent). Maar oh, dit is iets anders! Ik kan het niet beter omschrijven dan een kruimelige zoete pasta met aardse smaak die het super doet op jouw bruine ochtend-boterham, met als voordeel gezonde eiwitten en vetten. Voor de rest; koop en proef. Vooral die met pistaches. Mmm. 

crème de marrons - kastanjecrème (Frankrijk)

Jawel hoor, als je een (onbezochte) boom vindt, kun je er nog massa's rapen! Ik had geluk dit weekend, en ging aan de slag met meer dan 1 kilo kastanjes... Je kan natuurlijk net zo goed met een kwart daarvan iets heel lekkers maken (spaar lege honing- en confituurpotjes in alle formaten voor deze gelegenheden).

Eigenlijk wilde ik marrons glacés maken, omdat die zo duur zijn, maar dat blijkt een proces van dagen, waarbij de kastanjes telkens opnieuw in suikerstroop gekonfijt worden, vandaar wellicht de prijs... Ik heb dat geduld niet, liever wat instant lekkers dan een verre belofte.

Dus met het ongeduld van een kind begon ik mijn kilo kastanjes te pellen... Dààr kruipt de meeste tijd in, als je helpende handen kunt vinden, zal je dankbaar zijn. Maar het is het waard (in ruil voor een potje natuurlijk :-) )

Je kan heel gewoon 'confituur' maken met geleisuiker maar het recept voor deze crème bekoorde me, de warme volle smaak van bruine suiker complimenteert de aardse kastanjes, extra rijk en romig dankzij wat boter. Ik deed er behoorlijk wat minder suiker in omdat kastanjes al van nature zoet zijn.

Ingrediënten:

 voor 1 kilo kastanjes
- 200 g bruine suiker
- 50 g boter
- een snuifje zout
- 1 vanillestokje

Werkwijze:

1. Maak met een scherp mesje 2 à 3 inkepingen in elke kastanje en leg een deel ervan plat (niet op elkaar) op een bord in de microgolf en pof ze in 2 minuten, pel ze terwijl ze heet zijn en doe zo verder tot alle kastanjes gepoft en gepeld zijn. Haal het vanillemerg uit het vanillestokje en hou het stokje en het merg aan de kant.
2. Doe de kastanjes in een kookpot en giet er heet water op tot ze net onder staan. Kook ze in 20 minuten zacht met een beetje van de boter en het vanillestokje. 
3. Gooi het vanillestokje weg en giet wat van het water af in een kommetje. Mix de kastanjes in de kookpot tot de gewenste consistentie (het is wel fijn als er nog wat brokjes inzitten). Voeg de rest van de boter, de suiker en het vanillemerg toe en meng met wat (of alle) kookvocht tot een dikke saus (het geheel zal vaster worden door af te koelen). 
4. Laat een paar minuten goed doorkoken op het vuur (let op: het zal geweldig spatten). Als alles goed vermengd is, giet je de crème in heet afgewassen potjes en bokalen. Eet dit lekkers binnen èèn week op. Heerlijk op de boterham.

Verse pistachenoten

Je ooit al afgevraagd hoe verse pistachenoten eruit zien? Zo dus. Zonder het schilletje open te doen zou ik ze nooit herkend hebben. Prinslief is er dol op. Je kunt er alleen 'clandestien' aangeraken, normaal moeten pistachenoten gedroogd worden om te verkopen en zijn ze dus nergens zo vers te krijgen, tenzij je een boom weet staan...ergens...ver...van hier dus.

Maar man ze zijn lekker! Smaken net zoals verse hazelnoten (als je die uit gegeten hebt, zo van de boom/struik) knapperig-sappig en smaakvol, maar dan met pistachesmaak. Wauw.

En aan de boom zien ze er nog veel wonderlijker uit!

foto: discovergreece.com                

Restaurant reviews: Iraans eten in Brussel

Caspian 

Rue de la Violette 26, Brussel
openingsuren:
sluitingsdagen: zondag en maandag
prijsklasse: 5 à 6 euro voor voorgerechten en bijgerechten, 12 à 15 euro voor hoofdgerechten, 5 à 7 euro voor desserts
website Caspian

Dit gezellig in klimop verscholen restaurantje op 2 straten van de Grote Markt, biedt lekkere royale porties Iraanse rijst en kebab naar keuze (gemarineerde en gegrilde kip met saffraan, lamsgehakt of lamsfilet, telkens 2 stuks, alle combinaties mogelijk). Het vlees wordt op brede spiezen gegrild en is smaakvol maar niet pikant. Verder is er keuze uit een aantal typische Iraanse stoofgerechten zoals kip met granaatappel en walnoten. Als voorafje kan je kiezen uit 2 soorten soep, koude of warme voorgerechten (waren we niet zo tuk op). Je kan als aperitief ook een bordje olijven, kaas, kruiden en noten bestellen of een specialiteit van Iran waar ik verzot op ben: yoghurt met knoflook, een soort dipsaus voor het typisch Midden-Oosterse dikke brood dat met sesamzaad is bestrooid.

Er is een kleine dessert-kaart en ook hier zijn combinaties mogelijk. Ik nam 'faloudeh' (dat is een soort dunne vermicelli die ingevroren wordt met rozenwater en besprenkeld met limoensap, zeer verfrissend) samen met 'bastani', het hemelse Iraanse roomijs met saffraan, pistache, rozenwater en stukjes merengue. Ook de baklava is er lekker en wordt verrassend opgediend: met chocoladesaus en slagroom.

Sluit de maaltijd af met een kopje thee uit de samovar, of  gearomatiseerde koffie.

Onze ervaring: de vrouw die er opdient is supervriendelijk en spreekt alle talen (naast Iraans en Turks, ook Frans, Nederlands en Engels). De bediening is vlot en de 2 keren dat wij er geweest zijn, zat het restaurant vol met toeristen, Iraanse families en habitués. Wees er vroeg bij of reserveer telefonisch om zeker te zijn van een plaatsje. Gezien het feit dat het restaurant dicht bij de toeristische Grote Markt ligt, waren de prijzen democratisch.

Majoon, Iraanse bananenmilkshake

Mijn prins trakteert me regelmatig op een gezonde én zalige Iraanse bananenmilkshake. Suikervrij en toch romig en boordevol energie! 

Ik kan het niet in een recept gieten maar volg gewoon je smaak en je gekste goesting. De basis is bananen, melk en gedroogde noten en dadels maar hier kun je vrijuit in experimenteren, snuffel in je keukenkast of laat er je kinderen op los!

Wij zijn verzot op Majoon (spreek uit Maa-joen) met Iraanse dadels (die helemaal niet hard en droog zijn zoals die van de gewone supermarkt), pistaches en zoute cashewnoten. 

Fantaseer maar verder met bvb. gegrilde hazelnoten en een likje chocoladesiroop of speculaasstrooisel (zie foto, te vinden in Albert Heijn) en karamelsiroop. 

Restaurant review - Indisch eten in Hasselt

In hartje Hasselt ligt op een sympathiek pleintje "Taste of India". Met hun super sfeervol interieur, uitgebreid èn betaalbaar menu is het de perfecte eerste stap in de Indische wereld van 'kruidig en smaakvol'. De gerechten waren (op aanvraag) helemaal niet pikant en vielen bij ons 5 rond de tafel unaniem in de smaak.

 Wij proefden zoute lassi en bestelden peshwari naan (plat brood gevuld met kokos en rozijnen) en paneer naan (plat brood gevuld met kaas) bij onze hoofdmaaltijd. De biryanis (gekruide rijst met vlees of groenten) maar ook de vlees curry's en tandoori gerechten zijn subtiel, mysterieus en écht om van te genieten. Wat de gerechten zo bijzonder maakt is dat je smaakt dat er héél veel verschillende kruiden inzitten zonder dat er eentje overheerst. Mijn chicken-coconut-korma (zie middenste foto boven) was een absolute aanrader maar er was natuurlijk nog zoveel dat we niet konden proeven en als we de lovende kritieken online ('lekkerste eten van België) mogen geloven, zitten er nog heel veel parels van gerechten tussen.
Bekijk het volledige menu op hun site

Na 3 Indische restauranten uitgeprobeerd te hebben in België (Brussel-Antwerpen-Hasselt) vind ik dit dusver het beste, door zijn geraffineerde complexe smaken.

Let wel op: dit restaurant is enkel 's avonds open! En het liep er vanaf 18u dan ook aardig snel vol! Reserveren is dus de boodschap en kan zelfs via de website. De bediening is vriendelijk en verloopt ongelofelijk vlot. 

Tip: loop nadien in 2 minuten eens naar de 'grote' markt van Hasselt (je zou er werkelijk aan voorbijlopen want het doet aan als een knus pleintje) en bewonder de gevels.

Salat Shirazi

Als de temperatuur boven de 30 uitsteekt en er komkommer en tomaten in de boodschappen-tas zaten, is er maar één antwoord: Salat Shirazi. Deze Iraanse salade heeft alle ingrediënten voor verfrissing: komkommer, munt en citroen/limoen. En het is dan nog echt simpel ook!

De kunst bestaat erin om de blokjes zo gelijkmatig mogelijk in dobbelsteentjes te snijden en een royale dressing te voorzien. De volgende dag smaakt het zo mogelijk nog lekkerder en frisser. 

Nodig:

- dressing: olijfolie en citroen/limoensap ongeveer in gelijke hoeveelheid, peper en zout, verse en/of gedroogde munt naar smaak (lekker veel dus!)

- komkommer en tomaat ook in gelijke hoeveelheid en zo klein mogelijke dobbelsteentjes

- een versnipperd uitje voor wat frisse pit. 

Geniet! 

Tip: gaat prima bij de bbq! Zet fris in de koelkast en zet pas op tafel als 't vlees klaar is.